Mój sąsiad terrorysta

źródło: AFP

Listonosz dzwoni zawsze dwa razy – ale tylko do pana Hassana. Do pana Ahmeda – siedem. Gęsto zasiedlona klatka schodowa w Molenbeek

Kilka dni po zamachach w Paryżu 
w listopadzie ubiegłego roku pisarz i dziennikarz Eric Zemmour powiedział, że lotnictwo francuskie na marne bombarduje syryjską Raqqę. Jego zdaniem o wiele lepszym pomysłem byłoby zrównanie z ziemią brukselskiej dzielnicy Molenbeek.

Thibault kupił skuter, ponieważ na ludzi w metrze już nie może patrzeć. Przede wszystkim na tych, którzy metro zbudowali. A teraz nim jeżdżą i wyzywają go od „śmierdzących Belgów".

– Mieli tu wpaść tylko na chwilę: wydrążyć tunele i wrócić do siebie. Ale zostali. Sprowadzili rodziny, potem sąsiadów i rodziny sąsiadów. Teraz, wszyscy razem, budują kolejne podziemie. Mój tata przewidział, że tak będzie – mówi bez satysfakcji.

Dziś Thibault zrobi wyjątek. Zostawi skuter przed domem i wsiądzie do metra, potem do tramwaju, i może nawet spojrzy któremuś z Arabów w oczy. Będzie udawał, że wszystko jest w porządku.

Baza dżihadystów

Jesteśmy w Molenbeek, brukselskiej dzielnicy czternastu meczetów. Albo dziewiętnastu. Albo dwudziestu dwóch lub pięćdziesięciu.

– Oficjalne statystyki można wyrzucić do śmietnika. Muzułmanie nie mają żadnych ograniczeń, mogą otworzyć meczet wszędzie, choćby we własnym salonie – tłumaczy Olivier.

Pewne jest jedno: w Molenbeek funkcjonuje więcej meczetów niż kościołów. Pewne jest również, że z Molenbeek wywodzi się więcej terrorystów niż z którejkolwiek innej dzielnicy w Europie.

Od listopadowych zamachów we Francji dzielą nas cztery miesiące, ale od tamtej pory nic się w Molenbeek nie zmieniło....