Kto się boi, niech odejdzie

autor zdjęcia: Darek Golik

źródło: Fotorzepa

Gdybym to ja robiła reformy, nie zaczęłabym od SN i KRS. To nie skróci oczekiwania na wyroki w sądach

Barbara Piwnik Mam wrażenie, że to jest problem, kiedy pierwszym prezesem Sądu Najwyższego zostaje profesor bez ciężkich doświadczeń bycia sędzią od sądu rejonowego poczynając, a na Sądzie Najwyższym kończąc – mówi Tomaszowi Pietrydze sędzia, była minister sprawiedliwości.

Rz: Czy podpisanie przez prezydenta zmian w ustawach o Sądzie Najwyższym i Krajowej Radzie Sądownictwa to początek końca niezależnego sądownictwa w Polsce?

Jedno z drugim nie ma nic wspólnego. Najważniejszy jest zawsze człowiek. W przypadku sędziego jest to szczególnie istotne. Jego niezawisłość to podległość w orzekaniu tylko konstytucji i ustawom. A to, w jaki sposób zostaną wybrani członkowie KRS czy kto awansuje do SN, sytuacji obywatela ani sędziego orzekającego nie zmieni.

No dobrze, niezawisłość sędzia nosi w sobie, natomiast niezależny sąd ma ową niezawisłość zabezpieczać.

Wszyscy zwracają uwagę jedynie na gwarancje dla sądów i sędziów. Pytanie, jakie one mają przełożenie na działanie sędziego na sali sądowej. Bo albo charakter pozwala mu tę służbę pełnić zgodnie z prawem i sumieniem, albo nie. Nie wszyscy muszą być przecież sędziami. Jeżeli sędzia zaczyna się bać np. władzy, to oznacza, że brak mu cech niezbędnych w sprawowaniu tego urzędu.

PiS wprowadza reformy pod hasłem usuwania z sądownictwa PRL-owskich złogów. Że w okresie transformacji nie zostało oczyszczone, a sędziowie, którzy wspierali reżim, nadal funkcjonują.

Kiedy słyszę te wyświechtane hasła, jak mogą szkodzić sędziowie dziś po sześćdziesiątce, którzy zaczynali w tamtym systemie, prosiłabym o trochę refleksji....