Kino niepotrzebnej grozy

źródło: reporter

Filmowcy dostrzegają cenzurę nawet tam, gdzie jej nie ma. Agnieszka Holland ze Złotymi Lwami, nagrodą główną gdyńskiego festiwalu

Tegoroczny festiwal filmowy w Gdyni stał się widownią starcia przeczulonych artystów z czasem nieelastyczną prawicą. 
Wojna jest bezsensowna, a mimo to można być umiarkowanym optymistą.

Zacznijmy od obrazka. Na gali kończącej festiwal filmów fabularnych w Gdyni na scenę wyszedł aktor Dawid Ogrodnik. Właśnie dostał nagrodę za najlepszą rolę męską – zagrał tytułową postać w filmie „Ikar. Legenda Mietka Kosza" w reżyserii Macieja Pieprzycy. Zamiast zwyczajowo dziękować ekipie i całemu światu, przypuścił atak na Łukasza Adamskiego, krytyka filmowego pisującego m.in. do „Sieci" i portalu wPolityce.pl.

Uraziła go recenzja filmu, niedostatecznie entuzjastyczna. Podkreślił w ten sposób nawet wagę swojego antagonisty. Tyle że pretensje o czysto artystyczną opinię powiązał z deklaracjami w stylu: „Nie odbierzecie nam wolności. Każda władza kiedyś przemija". Z dziennikarza słynącego z niezależności poglądów uczynił więc reprezentanta obozu rządzącego. Wywołał owacje sporej części sali.

Film „Ikar" dostał Srebrne Lwy i pięć nagród za różne elementy: charakteryzację, kostiumy, zdjęcia, muzykę, wreszcie dla Ogrodnika. Moim zdaniem to bardzo dobry film i bardzo dobra rola. Zamiast się cieszyć, aktor podjął wojnę z pojedynczą opinią, sugerując, że kto nie jest zachwycony dziełem, które on współtworzył, reprezentuje wrogie siły dybiące na wolność. To jest próba ciągnięcia dodatkowych profitów z politycznego konfliktu. Zasłaniania się własną antyrządowością, korzystania ze swoistego immunitetu.

Adamski był skądinąd orędownikiem...