Państwo świeckie, a nie antyreligijne

Ze smutkiem obserwuję, jak postulat państwa świeckiego, w którym zresztą od dawna żyjemy, przekształca się w ustach lewicy i części liberałów w postulat państwa antyreligijnego. Wiem, że to mocny zarzut, szczególnie w sytuacji, gdy w Polsce Kościół wciąż ma się dobrze, i nawet jeśli od czasu do czasu szturchany jest przez media, to nadal cieszy się szeregiem przywilejów. Nie zmienia to jednak faktu, że w przestrzeni publicznej pojawiają się coraz częściej postulaty budowania państwa już nie świeckiego, ale wprost antykatolickiego czy nawet antyreligijnego. Na razie bez większych szans na ich realizację. Najnowszym ich przykładem są opinie na temat profanacji w Bełchatowie i wezwania policji. Część komentatorów uważa, że policja nie powinna przyjeżdżać na wezwanie duchownych, a kapłani powinni zostać ukarani za sam fakt wezwania policji.

Pomijając fakt, czy rzeczywiście policja powinna zostać wezwana do owego nastolatka, i czy nie można tego było załatwić inaczej, warto zająć się postulatem, który jest wprost zgłaszany, by zakazać państwu świeckiemu ingerencji w takie sprawy. Dlaczego? Bo państwo jest świeckie, a rzecz miała dotyczyć kwestii religijnych i stąd nie powinno być najmniejszej ingerencji państwa. Takie podejście jednak niewiele ma wspólnego ze świeckością państwa, a jest w istocie pragnieniem, by państwo polskie było antyreligijne. Takim zaś, na...