Nie chcę tego pomnika!

źródło: Wikipedia

15-letnia Czesia Kwoka, jedno z tysięcy polskich dzieci z Zamojszczyzny wysiedlonych ze swoich domów i wysłanych do obozów koncentracyjnych. Czesia została zabita zastrzykiem fenolu 12 marca 1943 r.

Kiedyś już pisałem, że nie lubię pomników. One zawsze fałszują historię. Jednych nieuczciwie gloryfikują, a zasługi innych niepomiernie pomniejszają. Pomniki bywają gorsze od podręczników historii. Zwalniają od myślenia. Na siłę przekonują nas o wielkości jednostek, którym je wystawiono, nie dając szansy na własną refleksję.

Dlatego nie rozumiem całej tej dyskusji wokół pomnika polskich ofiar II wojny światowej, który miałby stanąć w Berlinie. Te wszystkie zabiegi i negocjacje z tym związane są poniżające dla pamięci ofiar niemieckiego ludobójstwa i ich potomków. Nawet gdyby cały Berlin zamieniono w gigantyczny pomnik polskich ofiar niemieckiej okupacji, to nie stanowiłby on nawet ułamka zadośćuczynienia za bezmiar zbrodni popełnionych w Polsce przez naszych zachodnich sąsiadów.

Nie potrzebujemy ich pomnika, a tym bardziej nie musimy...