Japończycy pod Monte Cassino

źródło: Getty Images

źródło: Getty Images

442. Pułkowa Grupa Bojowa, czyli Japończycy w służbie USA. Camp Shelby, Missisipi, czerwiec 1943 r.

Tysiące nissei, czyli potomków imigrantów z Japonii, służyło w armii amerykańskiej w Europie. Robili to, choć ich rodziny zostały internowane przez rząd USA w obozach na pustyni.

Po ataku na Pearl Harbor wielu Amerykanów przestraszyło się, że lada chwila „Japońce" rozpoczną inwazję na Zachodnie Wybrzeże USA. Nadgorliwi lub niezrównoważeni psychicznie obywatele donosili o japońskich nalotach na Kalifornię i o dywersantach kryjących się za każdym rogiem. Każdy przedstawiciel japońskiej mniejszości zamieszkujący USA był postrzegany jako potencjalny szpieg i sabotażysta. Odzywały się głosy, by wsadzić tę „piątą kolumnę" do obozów internowania. Federalne Biuro Śledcze (FBI) przystąpiło do aresztowań potencjalnych wywrotowców już w pierwszych godzinach wojny. Zatrzymano około 5,5 tys., z czego większość została wypuszczona przez sądy i poddana dozorowi. To jednak nie uspokoiło opinii publicznej domagającej się krwi.

Prezydent Franklin Delano Roosevelt wsłuchał się w „głos ludu" i 19 lutego 1942 r. wydał Rozporządzenie nr 9066 polecające dowódcom okręgów wojskowych wyznaczyć miejsca, do których zostaną przesiedlone niepożądane osoby. Na podstawie tego rozporządzenia przesiedlono do obozów internowania blisko 120 tys. Amerykanów pochodzenia japońskiego zamieszkujących kontynentalną część USA. 80 tys. z nich stanowili nissei i sansei, czyli potomkowie imigrantów w drugim lub trzecim pokoleniu, mający obywatelstwo USA i wychowani w amerykańskiej kulturze....