![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Szczyt na czubku nosa
Euroentuzjaści mają nieznośną manierę nazywania każdego kolejnego szczytu unijnych przywódców historycznym. Może to świadczyć o tym, że uważają UE za tak słaby twór polityczny, że cudem jest jego trwanie, że cudem szefom rządów i państw jednak wciąż udaje się w końcu porozumieć i nikt nie wyjeżdża z Brukseli, ogłaszając, że to koniec Unii. Pod tym względem każdy kolejny szczyt byłby historyczny, ale nie o to chyba w tym bon mocie chodzi. Innym irytującym zwyczajem jest powtarzanie frazesu, że z każdego kryzysu Unia wychodzi wzmocniona.
Że w kryzysach wykuwa się europejski konsensus. Gdyby tak było, odsetek respondentów opowiadających się za wyjściem z Unii przestałby nieustannie rosnąć. A tak się nie dzieje nawet w krajach, które zakładały europejskie wspólnoty. Choćby we Włoszech, gdzie już 49 proc. obywateli chciałoby UE opuścić.
I właśnie biorąc pod uwagę te antyeuropejskie nastroje, warto popatrzeć na ostatni szczyt jako ten, który może się przyczynić do dalszej destabilizacji Unii. Z jednej strony podjęto precedensową decyzję, by UE wspólnie się zadłużyła i stworzyła fundusz do walki z...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
