Kiedy zerowa stawka przy wewnątrzwspólnotowej dostawie

W razie posiadania przez sprzedawcę określonych dokumentów uznaje się, że wywieziono towar do innego państwa Unii. Fiskus może obalić to domniemanie, gdy przedstawi dowody świadczące o tym, że wywóz nie nastąpił.

1 lipca do ustawy o VAT zaimplementowano przepisy dyrektywy Rady UE (2018/1910) z 4 grudnia 2018 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE. Jednym z elementów rozporządzenia 2018/1910 są zmiany w zakresie warunków materialnych stosowania zerowej stawki VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. W kontekście tych zmian konieczne jest również zwrócenie uwagi na rozporządzenie wykonawcze Rady UE (2018/1912) z 4 grudnia 2018 r. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadziło nieznaną dotąd instytucję domniemania wywozu towaru w przypadku dysponowania przez dostawcę odpowiednią dokumentacją. Wskazane rozporządzenie nie zostało implementowane do polskiej ustawy o VAT, w związku z czym instytucja domniemania wywozu nie znajduje swojego odzwierciedlenia w tej ustawie.

Tak było poprzednio...

Zgodnie z poprzednim brzmieniem dyrektywy 2006/112/WE warunkiem stosowania stawki zero proc. VAT (w nomenklaturze dyrektywy: „zwolnienia z prawem do odliczenia") był wywóz towarów z jednego państwa UE do innego państwa UE. Przepisy unijne nie przewidywały wprost żadnych innych warunków stosowania zerowej stawki przy WDT, przy czym pozwalały państwom członkowskim UE na wprowadzanie dodatkowych wymogów stosowania tej stawki, jeżeli konieczne to było do zapewnienia poprawnego poboru podatków oraz zapobiegania oszustwom podatkowym.

Na podstawie...