Dylemat emerytalny

Michał Rutkowski Trzeba jasno powiedzieć, że nie ma możliwości uniknięcia kryzysu ekonomiczno-cywilizacyjnego bez istotnego podwyższenia rzeczywistego wieku emerytalnego, szczególnie dla kobiet.

Każdy system emerytalny styka się z twardym dylematem, którego sednem jest niemożność jednoczesnego zaspokojenia jego podstawowych celów, którymi są:

> odpowiedni, adekwatny do indywidualnych potrzeb poziom emerytur,

> stabilność (podtrzymywalność) systemu emerytalnego, czyli jego zdolność do funkcjonowania przez wiele lat bez naruszania umów, w oparciu o solidne podstawy finansowe,

> odpowiedni wiek emerytalny (wiek, w którym pracownicy przechodzą na emeryturę), zgodny z indywidualnymi potrzebami i powszechnymi oczekiwaniami.

W obecnych warunkach demograficznych i społecznych dylemat emerytalny przejawia się następująco:

> jeżeli system ma być i adekwatny i stabilny (podtrzymywalny), to musi mieć wysoki wiek emerytalny;

> jeżeli system ma być i adekwatny, i ma mieć powszechnie pożądany wiek emerytalny, to jest niestabilny (niepodtrzymywalny);

> jeżeli system jest i stabilny (podtrzymywalny), i ma mieć wiek emerytalny na powszechnie oczekiwanym poziomie, to nie jest adekwatny, to znaczy nie dostarcza emerytur na odpowiednio wysokim poziomie.

Dodatkowe źródła finansowania

Jednym z najczęściej stosowanych sposobów radzenia sobie z dylematem emerytalnym jest znajdowanie dodatkowych źródeł finansowania systemu. Źródłami są na ogół podwyższone składki...