Kogo uwiera Osiecka

źródło: stopklatka

Piotr Żurawski i Magdalena Popławska, czyli serialowi Daniel Passent i Agnieszka Osiecka

Serial TVP, choć nie tak zły, jak go malują, nie do końca oddaje realia PRL, nie oddaje też całej prawdy o artystycznym środowisku, które portretuje. Za to reakcje recenzentów wiele mówią o dzisiejszej debacie publicznej.

Tomasz Raczek od razu ustawił dyskusję o serialu „Osiecka" na odpowiednim poziomie. Porównanie do szarlotki podawanej na obrzyganym talerzyku, której trzeba się wystrzegać, zgodne jest z poetyką obecnej „tożsamościowej" publicystyki. W krytyce filmowej ten styl także się pleni. Trzeba maksymalnie ostro. Im mniej dzielenia włosa na czworo czy mniej dyskusji – tym lepiej. Można liczyć na lajki i cytaty.

Zabrudzonym talerzykiem ma być telewizja publiczna, która podobno pozostaje w sprzeczności ze wszystkim tym, co reprezentowała twórczość Agnieszki Osieckiej. Przypomnijmy: Osiecka tworzyła dla wielu instytucji służących totalitarnemu państwu (co nie znaczy, że sama obsługiwała totalitaryzm), z telewizją rządową Gomułki, Gierka i Jaruzelskiego na czele.

Po tym jednym zdaniu krytyka trudno już mówić o normalnej debacie. Nawet jeśli ktoś po stronie antyrządowej próbuje recenzować kolejne odcinki, zaczyna od rytualnych wygrażań TVP, tak jakby Robert Gliński i Michał Rosa wprost realizowali zamówienia jej politycznego segmentu.

Dyskusja ułomna

Może i lepiej, że Raczek po prostu odmówił oglądania. Ale i tak w sieci pojawiają się zadziwiające teksty. Pewien internetowy recenzent oskarżył serial o... seksizm. Dlaczego? Bo główna bohaterka podobno świeci światłem emitowanym przez facetów, jej rozlicznych...