Inwestycje to bardzo płochliwe zwierzę

autor zdjęcia: Wojciech Strozyk

źródło: reporter

PROF. JERZY OSIATYŃSKI, EKONOMISTA Inflacja nie jest dzisiaj w pełni pod kontrolą banków centralnych, bo jej źródłem nie jest tylko gonitwa płac i cen. Ale to nie znaczy, że inflacji nie trzeba tłumić, tylko że trzeba to robić innymi metodami, np. dbając o konkurencję.

Rz: Większość banków centralnych, w tym Narodowy Bank Polski, ma za zadanie utrzymywanie stabilności cenowej, ale nie traktuje jej dosłownie, jako stałych cen. Zwykle dążą do tego, żeby inflacja utrzymywała się w okolicy 2 proc. Dlaczego ich celem nie jest inflacja zerowa, co z pewnością spodobałoby się konsumentom?

Nie ma żadnej teorii ani żadnej formuły matematycznej, która pozwala wyprowadzić, jaka jest optymalna inflacja. Numeryczne wielkości celów inflacyjnych banków centralnych, które wyłoniły się w wyniku dyskusji sprzed kilku już dekad, opierają się raczej na dobrze poinformowanej intuicji. Chodzi o to, żeby dążyć do inflacji na takim poziomie, który będzie sprzyjał stabilności makroekonomicznej i zapewniał taką dynamikę gospodarczą, której będzie towarzyszył wysoki poziom zatrudnienia, a jednocześnie zostawiał przestrzeń dla polityki pieniężnej.

Kolejnym argumentem na rzecz dzisiejszych dodatnich celów inflacyjnych jest to, że inflację niełatwo się mierzy. Gdyby banki centralne dążyły do zerowej inflacji, w praktyce – biorąc pod uwagę błąd pomiaru – często dopuszczałyby deflację, która uchodzi za szkodliwą. Czy nie jest tak, że na przestrzeni ostatnich dekad te argumenty straciły znaczenie i dzisiaj można by ustalić cele inflacyjne na innym, być może niższym poziomie?

Raz przyjęty cel inflacyjny trudno jest...