Zasypywanie pustki przyjemnościami

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Fotorzepa

Jak już zacznie nam brakować surowców albo walka o nie stanie się naprawdę brutalna, to będziemy bardziej zmotywowani do szukania sensu w tym, co mamy, i do odcięcia się od aspiracji, które nam zakodowała kapitalistyczna gospodarka - mówi przedsiębiorca Michał Paca.

Plus Minus: Myślałeś o świecie przyszłości, gdy byłeś nastolatkiem? Nie tylko o tym, kim będziesz, ale jaki ten świat będzie?

Pamiętam, że wtedy mi się strasznie spieszyło. Nie miałem czasu na refleksję, bo czułem, że jestem w jakimś wyścigu. Chciałem pokazać rówieśnikom, że jestem lepszy, mam lepsze oceny, lepszy projekt, że dostanę się na lepsze studia, będę miał później lepszą pracę, mieszkanie, udam się we wspanialszą podróż. I o przyszłości myślałem wyłącznie w tej perspektywie. Dostałem się do Szkoły Głównej Handlowej, potem założyłem pierwszą firmę i na dobrą sprawę gdzieś do 33. roku życia nie miałem w zasadzie żadnej głębszej refleksji o świecie. Myślałem o mojej własnej przyszłości. I póki moja żona nie zaczęła tracić cierpliwości do tego, jak bardzo nieobecny byłem w jej życiu, czyli póki nie przeżyliśmy bardzo ciężkich momentów, póty w ogóle nie patrzyłem daleko do przodu. I to chyba jest w miarę typowe dla mojego pokolenia, ludzi urodzonych pod koniec lat 70.

Pokolenia przełomu systemów.

Tak, wchodziliśmy w dorosłość, gdy darowano nam wolność gospodarczą, możliwość dorabiania się. Naszym celem było więc jak najszybciej i jak najbardziej się dorobić. A ja od zawsze chciałem być przedsiębiorcą, bo miałem poczucie, że w szkole dawałem radę, na studiach dawałem, to dam radę i w biznesie. Dziś czuję,...