„Biedafirmy”, „Janusze biznesu”? Pogarda zamiast szacunku

źródło: Forum

Drobna działalność gospodarcza była jednym z motorów sukcesu gospodarczego Polski po 1989 r. i sposobem rozładowania bezrobocia. Dziś już tak nie jest. Małe firmy są mniej wydajne i płacą mniej podatków, ale to nie powód, by wyrażać się o ich właścicielach z pogardą.

Gospodarce zwyczajnie opłaca się promocja zatrudnienia w dużych firmach, a nie głaskanie po głowie „biedafirm". To zdanie napisane przez posłankę lewicy Annę Marię Żukowską rozgrzało opinię publiczną do czerwoności, mimo że innych tematów, z Polskim Ładem na czele, nie brakowało na początku roku. Obruszenie miało znamiona reakcji na obrazę uczuć religijnych, jak celnie ujęła to Adriana Rozwadowska. Ci, co myślą, że spór dotyczy struktury polskiej gospodarki, są jednak w błędzie. Dotyczy on kwestii znacznie większej wagi. Gwałtowna reakcja nie mogła być inna, dlatego że Żukowska z premedytacją podważyła jeden z mitów III RP.

Napiszmy wyraźnie – posłanka napisała coś, co dla ekonomistów zajmujących się polską gospodarką jest, jak mawiał klasyk, oczywistą oczywistością. Wszystkie dane wskazują, że to właśnie średnie i duże, a nie mikrofirmy eksportują, tworzą innowacje, lepiej płacą, zapewniają szeroki pakiet socjalny, respektują kodeks pracy. To nie jest żadne zaskoczenie – niewielkie firmy są po prostu słabsze kapitałowo, organizacyjnie, kompetencyjnie i technologicznie, co ma przełożenie na wartość, jaką generują i która przypada pracownikom. Jest rzeczą oczywistą, że refleksje na temat optymalnej struktury polskiej gospodarki Żukowska mogła zakomunikować lepiej. Pewnie gdyby zamiast pejoratywnego sformułowania „biedafirmy" użyła bardziej neutralnego „mikrofirmy", wrzawa nie byłaby...