Rosyjska Cerkiew stopnieje. To nie są tylko pobożne życzenia

źródło: AdobeStock

Gospodarzem historycznego kijowskiego kompleksu cerkiewnego – ławry Peczerskiej – jest archimandryta Pawło Łebid. W jego murach gościł już przedstawicieli prorosyjskich partii w Ukrainie. Stąd wyszła też procesja z ikoną kanonizowanego cara Mikołaja II, która podróżowała później po całym kraju

Ukraińska Cerkiew jest podzielona. Walka o rząd dusz toczy się głównie między wyznawcami skupionymi w dwóch instytucjach – podległych Kijowowi i Moskwie. Tych ostatnich w szybkim tempie ubywa. W wyniku wojny będzie ich coraz mniej.

Już w pierwszych godzinach ataku Rosji na Ukrainę kijowski metropolita Onufry ogłosił orędzie. „W tym tragicznym czasie wyrażamy szczególną miłość i wsparcie naszym żołnierzom, stojącym na straży i broniącym naszej ziemi, naszego narodu" – napisał, apelując przy tym do Putina, by ten „natychmiast przerwał bratobójczą wojnę", która jest „powtórzeniem grzechu Kaina".

Onufry Berezowski jest głową Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej Patriarchatu Moskiewskiego, potocznie zwanej Rosyjską Cerkwią Prawosławną na Ukrainie (RPCU). Ta autonomiczna struktura kościelna jako całość uważana była dotąd za mocny filar wpływów Moskwy. Wpływów bynajmniej nie tylko religijnych, ale i stricte politycznych – jeśli przyjmiemy że Rosyjska Cerkiew Prawosławna (RPC) jest w tej chwili posłusznym wykonawcą „sugestii" płynących z Kremla. A chyba tak właśnie jest, zważywszy że moskiewski patriarcha Cyryl w swoim kazaniu, wygłoszonym w pierwszą niedzielę po wybuchu wojny, pobłogosławił agresorów, wznosząc suplikację o „ochronę naszej ruskiej ziemi przed mrocznymi siłami z zewnątrz".

Wystąpienie Onufrego jest tym bardziej znaczące, że zaledwie dwa dni wcześniej Władimir Putin, wyjaśniając w telewizyjnym wystąpieniu powody uznania niepodległości „republik" Doniecka i Ługańska, powołał się na rzekome prześladowanie RPCU przez ukraińskich „faszystów".

Słowa...