Gdy bomby latały nad całą Polską

źródło: Forum

Skutki niemieckiego nalotu bombowego na stolicę, wrzesień 1939 rok

źródło: materiały prasowe

Pociąg zabiera nas [ze Lwowa], a nawet konduktor daje osobny przedział. Dlaczego nikt nie jedzie w tamtą stronę, ku Warszawie?

Czwartek [sierpień 1939]. Wczoraj pojechaliśmy dwoma wozami do Czerwonogrodu (na Podolu – przyp. red.). W drodze wysiedliśmy, aby oglądać pseudocudowne źródełko. Zobaczyliśmy też mogiłę Nieznanego Żołnierza, nieznanej narodowości. To niespodziane spotkanie zatruło dalsze wrażenia. Czyżby znów? Wobec tej obawy, czymże zachwyt nad białością posągu polskiej arystokratki przez Canovę w niepokalanym wykutej marmurze? Co obchodzi długa historia zamku, a nawet daleki, szeroki, podolski horyzont?... W drodze powrotnej zatrzymują dzwony, w nadbrzeżnej wiosce biją na alarm. Gmina ogłasza mobilizację. Stało się nieodwołalnym, czego serce pragnęło uniknąć. Dzwony biegły przez Dniestr, towarzyszyły bez przerwy. W Horodnicy już też wiedziano.

Dziś w nocy odjeżdżają powołani. Strwożeni cywile, kobiety, dzieci. Czekałam, by serdecznie pożegnać wczoraj obcych i obojętnych. Jadalnia pełna ludzi i tłumoków. Panna z wyszukanym loczkiem boi się wojny. By nie zostać samą, bez mężczyzn? Przytuliłam do siebie. Szukam tamtej pary. Odnajduję w kącie sali, za barykadą eleganckich walizek. Dama w podróżnym stroju siedzi skulona, nagle postarzała, prawie „matka bolejąca". Jemu jeszcze lat ubyło. Jutro ma się stawić w pułku. Świetny ułan! Kobiety zasypią go kwiatami. Zwycięży.

Lasy Państwowe stoją zwartym murem, gotowi do wymarszu. Taki...