Dotrzeć tam, gdzie nikt inny się nie waży

autor zdjęcia: Karolina Kałwak-Majewska

źródło: Nieznane

Zniszczony most pod Czernihowem

autor zdjęcia: Aneta Wawrzyńczak

źródło: Nieznane

Dla Małgorzaty Mazur, wolontariuszki z Fundacji Kordon, to druga wizyta w Ukrainie z pomocą humanitarną

autor zdjęcia: Aneta Wawrzyńczak

źródło: Nieznane

W schronisku dla uchodźców w Dnieprze mieszka obecnie ok. 250 osób. Budynek nadaje się do generalnego remontu i w każdej chwili grozi mu odcięcie prądu, na którego opłacanie zarządzającej nim Talinie Charikowej brakuje pieniędzy

Niesienie pomocy w Ukrainie ma sens tylko wtedy, gdy dociera się bezpośrednio do potrzebujących – mówią wolontariusze. Z pomocy, która płynie z Polski, nawet 80 proc. potrafi być po drodze rozkradzione.

Na początku marca do starego budynku w centrum Dniepru Talina Charikowa zaprosiła pierwszych uchodźców ze wschodu Ukrainy. – Przywoziliśmy ich samochodami, odbieraliśmy ze stacji. Szukali u nas miejsca do życia – opowiada. Znaleźli je, chociaż żyć tu trudno. Mała kuchnia nie jest w stanie obsłużyć jednocześnie prawie 250 mieszkających tu obecnie osób, gotuje się na raty. Część uchodźców przyjechała tu tylko z tym, co mieli na sobie. Dzięki pomocy dostarczonej najpierw przez mieszkańców miasta, a później też z zagranicy, w tym z Polski, ubrali się, mają na czym spać, czym się umyć i wyżywić.

Potrzeby schroniska są jednak większe niż możliwości, z miesiąca na miesiąc powtarza się to samo: niezapłacone rachunki za prąd i widmo jego całkowitego odłączenia. Złata, jedna z mieszkanek, mówi: – Nie ma też ogrzewania. Teraz to jeszcze nie problem, ale co będzie, jak przyjdzie zima? Przecież nikt nie wie, co będzie dalej.

***

W wieloosobowych, zastawionych łóżkami piętrowymi i szafami, pokojach Złata mieszka od kilku tygodni z synem i matką. Rozkleja się, jeszcze zanim na dobre siądziemy do rozmowy. Przez łzy opowiada: pochodzą z wioski w obwodzie charkowskim, mieszkali w domu, którego już nie ma. Gdy Złata pokazuje na zdjęciach w telefonie, co z niego zostało, jej ruchy są niepewne. Trudno jej patrzeć na ruiny dawnego życia.

Ze zdewastowanej rodzinnej wioski...