Jeśli energetyka jądrowa, to jaka?

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Jest ryzyko, że wchodzące za 10–15 lat do eksploatacji duże bloki jądrowe będą działać w niekompatybilnym otoczeniu i w warunkach uniemożliwiających osiąganie przychodów, które gwarantowałyby zwrot nakładów na budowę.

Wyraźnie rośnie w Polsce poparcie dla rozwoju energetyki jądrowej. Zaostrza się też retoryka jej zwolenników wobec tych, którzy kwestionują jej potrzebę, przynajmniej w wariancie forsowanym przez rząd, czyli budowy wielkoskalowych elektrowni. Tymczasem problem energetyki jądrowej w odniesieniu do krajów, które dopiero zamierzają ją rozwijać, nie jest wcale tak oczywisty, jak sądzi wiele osób wypowiadających się w tej kwestii.

Wielkoskalowa energetyka jądrowa to – jak wskazują doświadczenia krajów zachodnich – wyjątkowo długoterminowa inwestycja, na którą składa się trwający znacznie dłużej niż dekadę pełny cykl budowy, a następnie 30-letni okres zwrotu nakładów inwestycyjnych, do którego należy doliczyć kolejne 30, a nawet więcej lat eksploatacji tego rodzaju obiektów.

W przypadku tak długookresowych projektów nie można szukać ich uzasadnienia w bieżącej sytuacji. Punktem wyjścia powinno być rozpoznanie rysujących się już wyraźnie trendów rozwojowych, aby na tej podstawie określić, czy takie źródła wytwórcze będą kompatybilne z przyszłą architekturą sektora i z jego ekonomiką, zwłaszcza w kontekście pytania o możliwość odzyskania nakładów na ich budowę.

O ile jeszcze do niedawna potrzeba takiego podejścia nie wydawała się zbyt ważna, bo przez cały okres istnienia sektora jego trendy rozwojowe wyznaczane były...