Nowe szaty kolonializmu

autor zdjęcia: Eric Feferberg / AFP

źródło: Rzeczpospolita

W styczniu 2013 r. francuskie wojsko wylądowało w Bamako, by wesprzeć malijski rząd w walce z rebeliantami. Chaosu w kraju nie dało się opanować, ale interwencja Francji powstrzymała dżihadystów przed opanowaniem zachodniej i być może północnej Afryki

Alternatywą dla Afryki francuskiej nie jest kontynent zaludniony przez niepodległe, dostatnie i stabilne państwa, ale świat zdominowany przez Rosjan, Chińczyków albo dżihadystów.

Człowiek w mundurze, jak przenikliwie zauważył Fiodor Dostojewski, to nie jest ten sam człowiek co bez niego. Tym gorzej, gdy jest to uniform zagraniczny, bo ten, kto go nosi, natychmiast staje się podwójnie obcym. Nawet jeśli wiemy, że tak do końca obcym nie jest.

Dość przypomnieć żołnierzy francuskiego generała Leclerca, którym na dzień przed zdobyciem letniej kwatery Hitlera w Berchtesgaden w Bawarii wpadli w ręce kolaboranci z dywizji SS-Charlemagne. Dowódca 2. dywizji pancernej zapytał najstarszego stopniem Francuza, czy nie wstydzi się nosić niemieckiego munduru. Esesman odgryzł się, pytając, czy ludzie Leclerca nie wstydzą się nosić mundurów amerykańskich. Wyzwoliciel Paryża kazał swoich rodaków za te słowa rozstrzelać. Jak widać, nawet w gronie żołnierzy paradujących w mundurach obcych krajów miało jednak znaczenie, jakich państw są to uniformy.

Pomyślałem o tej historii, widząc telewizyjne wystąpienie pułkownika Abdoulaye Maigi, malijskiego ministra pełniącego też funkcję rzecznika rządu, który przy okazji wizyty prezydenta Emmanuela Macrona wygłosił komunikat w imieniu rządzącej w Bamako junty. W ostrych słowach potępił francuski „neokolonializm”, „arogancję”, „paternalizm” i „pouczający ton”. Sęk w tym, że robił to ubrany nie w tradycyjny malijski strój, który na ogół nosi, ale we francuski mundur. Rosyjskie najwyraźniej...