Libijczyk zostaje tutaj

autor zdjęcia: Jerzy Haszczyński

źródło: Rzeczpospolita

W Niemczech, gdzie Adel el-Mszaiti mieszka, prawie nikt nie wie, że jest Libijczykiem i że napisał pieśń, która ma masę fanów nawet w dalekiej Malezji i Indonezji

źródło: Rzeczpospolita

Jest tu rasizm, ale ja nie mam żadnych problemów, ani moja żona i troje dzieci. Wobec nas Niemcy są raczej mili.

2020

Oślepiające zachodzące słońce. Gdy pierwszy raz usłyszałem tę pieśń prawie dziesięć lat temu oraz dwa i pół tysiąca kilometrów stąd, słońce też oślepiało. Wtedy nie wiedziałem, że on jest jej autorem. Potem go szukałem, zbierałem informacje, zarzucałem sieć. I również w sieci nawiązałem z nim kontakt. Upłynęła niemal dekada. Od razu go rozpoznałem wśród kilkudziesięciu gości najbardziej znanej kawiarni tego niemieckiego miasteczka. Choć był w okularach przeciwsłonecznych i czapeczce bejsbolowej. Choć przy wielu stolikach siedzieli mężczyźni pochodzenia arabskiego. Jak on.

1

Afryka Północna i Niemcy – tematy się krzyżują. Bohaterowie przechodzą z jednej książki do drugiej. Adel el-Mszaiti pojawił się w tomie reportaży o przemianach w świecie muzułmańskim „Mój brat obalił dyktatora”.

Szukałem go w Bengazi, drugim co do wielkości mieście w Libii, podczas rewolucji przeciw dyktatorowi Muammarowi Kaddafiemu. Do spotkania dochodzi w końcu w Niemczech, przed moim powrotem do Polski po kilku dniach zbierania materiałów o koronawirusie w zakładach mięsnych Tönniesa.

– Znam tę rzeźnię – mówi.

Mimo że tyle czasu czekałem na to spotkanie, zaczynamy rozmowę od fabryki w Rhedzie-Wiedenbrücku. Pierwszym tematem stają się kotlety, choć po głowie chodzi mi tyle pytań związanych z nim, niezwykłym Libijczykiem.

Adel el-Mszaiti...