![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Kłopot z Zygmuntem Baumanem
Zaraz po wyjeździe z Polski Bauman zaczął, jak mówiła propaganda komunistyczna, odcinać kupony od swojego losu.
W ostatnim felietonie odgrażałam się, że „o Baumanie i Marcu – następnym razem”. Robię to więc, z tym większą przyjemnością, że nigdy nie miałam tak miłej reakcji na jakikolwiek swój tekst. Chyba że krytykowałam Adama Michnika, gdy był on jeszcze kimś opiniotwórczym. Teraz byle kto to robi, ale już nikt nie zwraca na to uwagi, ale trzydzieści lat temu mogłam uchodzić za pioniera deDemiurgizacji.
Z Zygmuntem Baumanem mam jednak spory kłopot: o ile daję sobie radę z czytaniem o nim, o tyle mój mózg buntuje się przeciwko czytaniu jego samego, przeciwko jego komplikowaniu najprostszych zjawisk społecznych. „Kultura porządkowania”, „kultura ogrodnicza”, „ponowoczesność” – te i inne terminy służą przenicowaniu starych jak świat problemów, tak że nic dziwnego, że został w końcu oskarżony o plagiat polegający na publikowaniu cytatów...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
