![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Odszedł Paweł Huelle (1957–2023)
Byliśmy dumni, że jeden z nas pokazał pazur, a świat to docenił. Tym bardziej że „Weiser Dawidek” nie był książką pachnącą tandetnie komuną. Było w niej wszystko, co trzeba, brak pokory, rozliczenie z historią, trudna przeszłość ukochanego miasta.
Wybaczcie państwo, ten tekst będzie – bo być musi – bardzo, za bardzo osobisty. Ale niekiedy inaczej się nie da. Ta przedwczesna śmierć sięga kilku poziomów tragizmu. Najpierw to odejście w kompletnej samotności. Oto umiera człowiek legenda, ważny pisarz, gdański Orhan Pamuk, bo tak go czasem całkiem dla siebie nazywałem, i nikt tej śmierci nie zauważa. Nagle, po jakimś czasie, niepokoją się sąsiedzi, bliscy, ktoś dzwoni na policję. Ta wsparta przez strażaków włamuje się do mieszkania, by dokonać smutnego odkrycia.
Gdzie przyjaciele, chcę spytać, rodzina, najbliżsi? Czyżby nikt do Pawła nie dzwonił, nie dziwił się, że ten nie odbiera? Cholera, może przesadzam, ale wariuję już po dwóch, trzech godzinach, kiedy tracę kogoś z moich najbliższych z pola widzenia czy – to pewnie lepsze słowo – słyszenia. Paweł Huelle nie był samotnym matuzalemem, o którym zapomniał świat. Do końca aktywny, wszak sześćdziesiąt kilka lat w dzisiejszych...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
