Zadanie dla prawdziwych Niemców
Reinhard Heydrich był niemal w euforii. Na konferencji w Wannsee 20 stycznia 1942 roku stworzył więzy krwi, które zmuszały innych do dzielenia się winą SS za wymordowanie Żydów i uwikłania się na piśmie w okrucieństwa.
Z każdym dniem wojny i oczekiwania, z każdym terytorialnym „rozwiązaniem”, którego nie można było zrealizować, szanse Żydów na przeżycie malały. Już ponad milion Żydów z Polski i wschodnich części Rzeszy zostało „przesiedlonych” do przepełnionych, otoczonych murami gett w Generalnym Gubernatorstwie, gdzie, jak przewidział Reinhard Heydrich (główny asystent dowódcy SS Heinricha Himmlera, zajmował drugą pozycję w strukturze dowodzenia tej nazistowskiej formacji – red.) w listopadzie 1938 roku, zaczęli umierać od chorób i z głodu. Teraz jednak (sierpień 1940 roku – red.) już się nie sprzeciwiał. W rzeczywistości zasugerował lekarzowi SS, że rozsądnie byłoby „rozpocząć epidemię” w getcie warszawskim i w ten sposób zmniejszyć liczbę jego mieszkańców.
Himmler zdecydował, że na Madagaskar należy wysyłać tylko Żydów z Europy Zachodniej. Żydzi ze Wschodu byli zbyt niebezpieczni: wielu rabinów i uczonych wśród tych mniej zasymilowanych grup mogło stanowić zalążek nowego żydowskiego odrodzenia. Lepiej, żeby kobiety były wpędzane na bagna, aby tam umarły, mężczyźni byli stopniowo eliminowani przez niewolniczą pracę, a przywódcy traceni w odwecie za działalność partyzancką. W różnym czasie i w różnych miejscach wszystkie te działania były zlecane przez Himmlera, kiedy eksperymentował ze sposobami na doprowadzenie do tego, aby Żydzi „zniknęli z...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta