Ekstraklasa niedasizmu i pocałunków śmierci

autor zdjęcia: Kamil PIKLIKIEWICZ/East News

źródło: Rzeczpospolita

Legia Warszawa jako jedyny z polskich klubów zagrała w Lidze Mistrzów w XXI wieku. Na zdjęciu mecz Legia – Real Madryt, listopad 2016 r.

źródło: Rzeczpospolita

W polskich klubach piłkarskich nie brakuje osób kompetentnych, ale często ich wpływ na decyzje jest ograniczony. Brakuje za to chęci zaryzykowania i zainwestowania, zwłaszcza po sukcesie. Ograniczenia, że „się nie da”, sami tworzymy w swoich głowach. Rozmowa z Michałem Zachodnym, dziennikarzem i analitykiem, autorem książki „jak (nie) grać w Europie”

Dzidosław Żuberek. To jedno z moich najsilniejszych skojarzeń z występami polskich drużyn w europejskich pucharach.

Łódzki Klub Sportowy.

Tak, ŁKS po mistrzostwie w 1998 roku sprzedał najlepszego piłkarza Mirosława Trzeciaka, a zamiast niego Manchesterowi United na Old Trafford miał zagrozić ów napastnik sprowadzony z trzecioligowej Piotrcovii Piotrków Trybunalski. Dwa lata później Polonia Warszawa swego asa Emmanuela Olisadebe próbowała zastąpić Tomaszem Reginisem z drugoligowego Świtu Nowy Dwór Mazowiecki. Gdy dekadę później z Lecha Poznań odchodził Robert Lewandowski, rzeczywisty następca przyszedł już po eliminacjach Ligi Mistrzów. Mógłbym ciągnąć tę litanię jeszcze długo. Mamy lato 2024 roku, a Śląsk Wrocław przed grą w Europie nie znajduje realnego następcy swego kapitana i najlepszego strzelca Erika Expósito, a Jagiellonia stopniowo wyprzedaje polskich liderów, Bartłomieja Wdowika i Dominika Marczuka. Zima zaskakuje drogowców, a puchary – polskich pucharowiczów. Czasy się zmieniają, a nasze kluby są niemal zawsze nieprzygotowane. Zbigniew Boniek wiele aspektów polskiej piłki podsumowuje frazą: „to wszystko z biedy”. Czy ma rację?

Polskie kluby piłkarskie nie są biedne, tego wytłumaczenia nie przyjmuję. Spółka Ekstraklasa wynegocjowała świetną umowę na sprzedaż praw...