Wyłączenie składnika mienia z masy upadłości – przesłanki, procedury, skutki

Składniki mienia nienależące do majątku upadłego podlegają wyłączeniu z masy upadłości. W odpowiedzi na wniosek o takie wyłączenie syndyk masy upadłości może zgłosić zarzut bezskuteczności czynności prawnej dłużnika.

Zgodnie z materialnoprawną regulacją art. 70 ustawy z 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (dalej: p.u.) – składniki mienia nienależące do majątku upadłego podlegają wyłączeniu z masy upadłości. Mienie – zgodnie z art. 441 k.c. – to własność i inne prawa majątkowe. Tradycyjnie przyjmuje się, że masa upadłości obejmuje wyłącznie aktywa. Osoba trzecia, której przysługuje prawo do mienia podlegającego wyłączeniu, może żądać jego wydania lub świadczenia wzajemnego za jednoczesnym zwrotem wydatków na utrzymanie tego mienia lub na uzyskanie świadczenia wzajemnego, poniesionych przez upadłego lub z masy upadłości (art. 72 p.u.).

Regulacja art. 71 p.u. zajmuje się zagadnieniem tzw. surogatów. W razie zbycia przez upadłego mienia, które podlega wyłączeniu, świadczenie otrzymane w zamian za zbyte mienie wydaje się osobie, do której mienie to należało, jeżeli świadczenie jest wyodrębnione w masie upadłości. W razie zbycia przez syndyka mienia, które podlegało wyłączeniu, osoba, do której prawo to należało, może żądać wydania świadczenia wzajemnego uzyskanego w zamian za to mienie. Jeżeli świadczenie będące surogatem nie zostało spełnione przed zgłoszeniem żądania wydania, to prawo do świadczenia przechodzi na podmiot mający prawo do wyłączonego mienia.

Roszczenia windykacyjne

Przepisy materialnoprawne...