![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Krajobraz po wojnie i donosy
PROZA
Nieznane opowieści Tadeusza Nowaka
Krajobraz po wojnie i donosy
Od śmierci Tadeusza Nowaka minie niebawem 8 lat, i oto jego pokaźny dorobek pisarski powiększa się o dwie opowieści: "Jeszcze ich słyszę, widzę jeszcze" i "Jak w rozbitym lustrze". Obie wydane zostały w jednym tomie przez Muzę, w serii "Sami swoi", tej samej, w której wcześniej wznowiono jedną z najlepszych książek Nowaka -- "Wniebogłosy", zupełnie niesłychaną balladę żebraczą.
Tych ballad, wyśpiewanych mową wiązaną i niewiązaną, napisał w swoim życiu autor "Wniebogłosów" bardzo wiele, niemal tyle, co psalmów, w których się wyspecjalizował (najsławniejszy był chyba "Psalm o nożu w plecach") . Teraz balladowa karta w twórczości Tadeusza Nowaka powiększyła się o "Jeszcze ich słyszę, widzę jeszcze". O balladę o strachu. Strachem przed śmiercią, ale może jeszcze bardziej przed bólem fizycznym. "Od dziecka bałem się bicia" -- już w pierwszym zdaniu wyznaje bohater opowieści.
Bohater ten sprawia jednak czytelnikom spore kłopoty. Trudno powiedzieć, czy prowadzący narrację gimnazjalista, a także wiejski chłopak zafascynowany przyszłym kawalerzystą, który zaszczycił go przyjaźnią, wreszcie partyzant walczący z komunistyczną władzą ijej poplecznikami, to ta sama osoba. Na...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
