Szacunek dla wykładni

Organa kontroli skarbowej mogą mniej niż organa podatkowe

Szacunek dla wykładni

WOJCIECH NALASKOWSKI

Podstawowym zadaniem organów kontroli skarbowej jest ocena prawidłowości działań, nie zaś orzekanie o ich konsekwencjach prawnych.

Kierowanie się zasadą in dubio pro fisco prowadzi często do rażącego rozmijania się z literą prawa podatkowego. Przykładem regulacji wymagającej głębszej refleksji jest art. 24 ust. 3 ustawy z 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (dalej: u.o.k.s.) w brzmieniu nadanym mu przez art. 318 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (dalej: ordynacja).

Abstrahując od tego, czy jest to efekt zamierzonych działań, czy też nieudolności legislacyjnej autorów nowelizacji, próby określenia podstaw opodatkowania w drodze oszacowania przez organa kontroli skarbowej - przy zastosowaniu regulacji zawartej w art. 23 ordynacji z powoływaniem się na treść art. 24 ust. 3 u.o.k.s. - de lege lata należy uznać za pozbawione podstaw prawnych.

Do owego przepisu nie ma zastosowania tzw. sytuacja izomorfii (czyli możliwości stosowania go w bezpośrednim rozumieniu), konieczna staje się więc wykładnia w celu "ustalenia jego znaczenia w stopniu dostatecznie sprecyzowanym do potrzeb rozstrzygnięcia" (zob. W. Lang, J. Wróblewski i S. Zawadzki, "Teoria państwa i prawa", Warszawa 1986)....