Sam siebie wymyśliłem

źródło: Nieznane

Sam siebie wymyśliłem

Pierwsze dwa lata budowania wizerunku to była harówa, w domu przegrzewał się telefon. Setki rozmów, dziesiątki kontaktów potrzebnych i niepotrzebnych. Najczęściej niepotrzebnych. Ale trzeba było przez to przejść.

FOT. BARTŁOMIEJ ZBOROWSKI

Rz: Na początku były ciasteczka "San". Najlepsze ciasteczka na szybkie chodzenie. Pamiętasz?

ROBERT KORZENIOWSKI: A jakże. Pamiętam. Zwróciłem się do "Sana" w momencie, że tak powiem, ironicznej desperacji. Było parę miesięcy po olimpiadzie w Atlancie. Objechałem mnóstwo potencjalnych sponsorów. Odbyłem dziesiątki rozmów z przedstawicielami ds. marketingu różnych, zdawałoby się poważnych, firm. Jednak ci przedstawiciele byli absolutnie niepoważni. Mówiliśmy różnymi językami, przeważnie nie na temat. Ja występowałem jako zawodowiec, który chce mieć sponsora. Oni chcieli mieć misia do fotografii. O pieniądzach na ogół mowy nie było, a gdy ja poruszałem ten temat, to oni się bardzo dziwili: "Pieniądze? A za co pieniądze? Przecież pan tylko chodzi." W końcu machnąłem ręką. Ale jadąc na zgrupowanie treningowe do Francji, kupiłem sobie zapas ciastek na drogę. Między innymi ciasteczka...