![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
O przestępstwie nadużycia zaufania i łączeniu stanowisk
O przestępstwie nadużycia zaufania i łączeniu stanowisk
Oktawia Górniok
Jesteśmy w przededniu wejścia w życie ustawy z 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego (Dz. U. nr 126, poz. 615, "Rz" drukowała ją 7 grudnia) . Przed praktyką stoi niełatwe zadanie "docierania" nowego narzędzia pracy, tj. przepisów karnych, nie obrosłych jeszcze w ykładnią judykatury i doktryny. Nie można wykluczyć, zwłaszcza w początkowym o kresie stosowania ustawy, pewnych niespodzianek, jakie w zetknięciu z rzeczywistością mogą w yłonić się z nowych przepisów. Jedną z nich może być, na tle art. 1 ustawy i przepisów jemu pokrewnych (art. 206 k. k. , art. 300 i 482 k. k) , sygnalizowany w tytule problem.
Art. 1 ustawy wyróżnia cztery odmiany przestępstwa nadużycia zaufania (§ 1 -- typ podstawowy, § 2 i 3 -- typy kwalifkowane, § 4 -- odmiana nieumyślna) . Jednocześnie ustawa utrzymuje w mocy art. 206 k. k. , przewidujący również przestępstwo nadużycia zaufania. Obniża w nim tylko wymiar kary do 3 lat pozbawienia wolności (art. 13 ust. 3) .
Różnica między nadużyciem zaufania przewidzianym w art. 206 k. k. i w art. 1 § 1 ustawy polega głównie na tym, iż pierwsze należy do tzw. przestępstw z zagrożenia ("działa w związku z tym na...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
