Koniec III Rzeczypospolitej
Koniec III Rzeczypospolitej
RYS. JANUSZ KAPUSTA
BRONISŁAW WILDSTEIN
Rozpad Sojuszu Lewicy Demokratycznej i bardziej niż skromne notowania partii, które z niej powstały, znamionują kres jedynego, wydawałoby się, trwałego elementu polskiej sceny politycznej. Wskazują także na koniec projektu politycznego, który powstał na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych i ochrzczony został mianem III Rzeczypospolitej.
Kryzys widoczny jest gołym okiem. Podstawowe instytucje państwa funkcjonują źle. Pomimo niezłej koniunktury jego finanse znajdują się w zapaści, która może pociągnąć za sobą krach gospodarczy. Rozczarowanie i niechęć obywateli do nominalnie własnego państwa jest powszechne.
Sytuacja dojrzała do zmiany. Stwarza więc szanse na radykalną reformę, która stałaby się impulsem do rozwoju kraju. Może też jednak spowodować zamęt, który pogłębiał będzie polskie problemy, coraz trudniejszym czynił ich rozwiązanie i wpychał Polskę w ślepy zaułek chaosu i stagnacji. Rola decydująca przypadnie politykom, którzy mogą państwo zreformować, ale mogą też je pogrążyć, walcząc o partykularne, krótkowzroczne interesy.
Grzech pierworodny
Grzechy pierworodne III RP dają się opisać z różnych perspektyw. Można uznać, że wynikły one z braku...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta


![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
