Witkacy rozgrzebany
Witkacy rozgrzebany
Już sam tytuł "Grzebanie" podkreśla brak klarowności spektaklu Jerzego Jarockiego, inscenizatora, którego prace teatralne są przykładem żelaznej dyscypliny reżyserskiego warsztatu. Najnowsze przedstawienie w Starym Teatrze skomponował m. in. z fragmentów dramatów Witkacego -- "Sonaty Belzebuba", "Wariata i zakonnicy", "Szewców", "Matki", listów ojca Stanisława Witkiewicza do syna oraz scen własnego autorstwa. Tytułowy wątek snuje się wokół śmierci artysty po wkroczeniu Sowietów na kresy, ponownych pochówków jego, Słowackiego i Fredry oraz obecności Witkacego w literaturze, życiu publicznym, we współczesnej Polsce w ogóle. Niejednorodne tworzywo "Grzebania" sugeruje, by nie próbować w jednoznaczny sposób dopowiedzieć tego, co z założenia miało pozostać nie dopowiedzianą do końca grą literatury, biografii, myślenia o sztuce i artyście. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że uwagę publiczności przykuwa przede wszystkim magia dramatów Witkacego. Sekwencje biograficzne, choć miały być fundamentem myśli reżyserskiej oraz spoiwem dramaturgicznym spektaklu, pasują bardziej, jako esej, do tygodnika kulturalnego niż na...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta