![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Sztuka powrotu do dzieciństwa
Tadeusz Kantor skończyłby 80 lat
Sztuka powrotu do dzieciństwa
Życie i sztuka Kantora obfitowały w paradoksy. Największym było to, że choć manifestacyjnie głosił, iż powrót do czegokolwiek, zwłaszcza w sztuce, jest niemożliwy, to przez ostatnie 15 lat swojej twórczości teatralnej i malarskiej uporczywie wracał do dzieciństwa. I te powroty przyniosły mu uznanie świata.
Paradoks Kantora od początku polegał na tym, że pomimo iż chciał być awangardowy, nigdy nie był pierwszy. W akcjach happeningowych wyprzedzili go nie tylko Amerykanie, z Kaprowem i Kirbym na czele, ale i Europejczycy, z których za prekursorów musiał uznać i Beuysa i Vostella. "Kurka Wodna" (1967 r. ) była zatem tylko zastosowaniem niektórych zasad sztuki happeningowej. Również europejski kodeks Sztuki Niemożliwej został wprowadzony w życie wcześniej aniżeli premiera "Nadobniś i Koczkodanów" (1973 r. ). Jako awangardysta Kantor był po prostu. .. nieszczęśliwy.
Młodość odnaleziona
Manifest Teatru Śmierci powstał zatem z rozpaczy i niezadowolenia. Kantor zwątpił w awangardę, która szybko stała się uładzonym, podporządkowanym pieniądzowi przedsionkiem biznesu. I tu następny paradoks: Kiedy chciał porzucić awangardę, stał się awangardystą prawdziwym. Przedstawienie "Umarłej klasy"...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
