Piłkarska chciwość

źródło: AFP

Od lewej: prezes Florentino Perez oraz wnuk premiera Dubaju. Pośrodku – koszulka za 85 euro

źródło: AFP

Cenne napisy: koszulka bez nadruku (rok 2005, Ronaldinho)

źródło: AFP

Z nadrukiem „Unicef” (2011, Pedro Rodriguez)

źródło: AFP

„Qatar Airways” (2014, Pedro Rodriguez)

źródło: Plus Minus

Herb Realu Madrid przed i po dechrystianizacji

W świecie futbolu już wszystko jest na sprzedaż. Ten, kogo na to stać, może kupić sobie mecz z Brazylią, miejsce na klubowej koszulce Barcelony czy piłkarza, który przez lata był kapitanem i symbolem konkurencyjnej drużyny. Można też przehandlować kształt klubowego herbu, usuwając z niego krzyż, który nie podobał się arabskiemu sponsorowi.

Bohater filmu „Wall Street" Gordon Gekko twierdził, że chciwość jest dobra. W futbolu wielu wzięło sobie te słowa głęboko do serca. Tutaj nie ma lepszych ani gorszych. Nie ma bardziej cnotliwych albo mniej. Są tylko tacy, którzy mogą się sprzedać drożej, i tacy, których wszyscy chcą kupić, bez względu na cenę.

Chciwość jest tym, co napędza współczesną piłkę nożną. Bez chciwości nie byłoby powodów, żeby się starać na treningach, biegać w meczach. Bez chciwości nie byłoby klubów-korporacji z setkami pracowników, milionami fanów i nieustannym deficytem mimo ogromnych przychodów. Wszystko przelicza się na pieniądze, kalkulując ewentualne zyski i straty.

Nie brał ślubu z Realem

Co można sprzedać? Może legendę Brazylii, najpiękniej grającej kiedyś reprezentacji na świecie, która w ostatnich latach stała się cyrkiem obwoźnym. Zagra, z kim chcesz i gdzie chcesz, jeśli tylko zapłacisz jej odpowiednio dużo. Zjeździła pół świata: grała z Włochami w Genewie, z Japonią we Wrocławiu, z Irakiem w Malmoe, ostatnio znów z Japonią, tyle że na otwarcie stadionu w Singapurze. Każdy orze jak może, a im cenniejszy piłkarski znak, tym większa pewność, że bilety się sprzedadzą i zarobek będzie godziwy.

W innych sytuacjach działa to podobnie. Za transfery płaci się bajońskie sumy po to, żeby później zarabiać na sprzedaży...