Polska wspólnota honoru

źródło: Wikipedia

Idea narodu politycznego okazała się skutecznym spoiwem ludzi różnych stanów, wyznań i języków. Na obrazie „Konstytucja 3 Maja” Jana Matejki wiwatują szlachcic, szewc i Żyd.

autor zdjęcia: Piotr Guzik

źródło: Fotorzepa

źródło: AKG/East News

„Zaspany Michel” – gdy już obudził się za sprawą Bismarcka – rychło zmienił szlafmycę na pikielhaubę

źródło: AKG/East News

Z okresu komunizmu wyszliśmy jako naród niepogodzeni co do tego, co jest dobrem, a co złem. W takich warunkach bardzo trudno sformułować spójną koncepcję interesu narodowego.

Rz: Idea interesu narodowego od dawna ma wielu krytyków. Kolejne pokolenia intelektualistów zastanawiały się, czy państwo narodowe to odpowiedni sposób na organizację społeczeństwa i czy powinno ono definiować swoje interesy narodowe...

Zmasowana krytyka pojęcia narodu ostatnio nieco przycichła. Jeszcze do niedawna powszechnie twierdzono, że naród to wymysł epoki industrializacji, że przed XIX wiekiem nie było żadnych narodów, a jeśli potem się pojawiły, to wyłącznie jako ideologiczny konstrukt: „wspólnota wyobrażona". Mówiono, że skoro ta epoka się skończyła, to niebawem także sztucznie wykreowane narody znikną. Dziś jednak trendy w naukach społecznych wyraźnie się odwracają. Szwajcarski historyk Caspar Hirschi niedawno opublikował swoją kapitalną analizę narodów jako „wspólnot honoru" wytworzonych w Europie już u schyłku średniowiecza i upowszechnionych przez pierwszych humanistów. Ta koncepcja wydaje się doskonałym kluczem do zrozumienia narodu, trwałości jego więzi, także dzisiaj. Idea narodu została stworzona przez myślicieli włoskich, francuskich, niemieckich. A także polskich takich jak Jan Łaski, Maciej z Miechowa. I oczywiście przed nimi wszystkimi mistrz Wincenty zwany Kadłubkiem.

Kiedy pojawiła się polska wspólnota honoru?

Na pewno jedną z najstarszych wspólnot,...