Nagroda Literacka M. St. Warszawy – nominacje

źródło: Plus Minus

źródło: Plus Minus

„Wschód” Andrzej Stasiuk, Czarne, 2014

źródło: Plus Minus

„Franciszka” Anna Piwkowska, Fundacja Zeszytów Literackich, 2014, ilustr. Emilia Bojańczyk

źródło: Plus Minus

„Mozaika warszawska. Przewodnik po plastyce w architekturze stolicy 1945-1989” Paweł Giergoń, Wyd. Muzeum Powstania Warszawskiego, 2014

Przedstawiamy dziś trzy spośród 12 książek nominowanych do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy. Nazwiska laureatów zostaną ogłoszone 24 kwietnia. Kolejne pozycje wyróżnione nominacjami zaprezentujemy za tydzień.

Proza

Na wschód od Warszawy

W jakimś sensie nominacja dla Andrzeja Stasiuka do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy jest naturalna. Z prawdopodobieństwem bliskim pewności można zresztą już dziś prognozować, że kiedyś niczym Marek Nowakowski czy Tadeusz Konwicki dostanie również wyróżnienie za całokształt w kategorii twórca warszawski. I to jak najbardziej zasłużenie. Bo choć wybrał życie w odległym Beskidzie Niskim, jest jednocześnie piewcą swojego rodzinnego miasta. Ale Stasiuka nie interesują wielkie pieniądze, władza ani najbardziej dramatyczna nawet historia. Lubi opisywać Warszawę współczesną, ale tę gorszą: biedną, zaniedbaną, peryferyjną. Trochę jak przywoływany tu już Nowakowski czy Jan Himilsbach. Robił to i w świetnym metafizycznym „Grochowie", i w dowcipnym „Jak zostałem pisarzem", i w depresyjnym „Dziewięć", a ostatnio właśnie we „Wschodzie".

W tej książce peryferyjna Warszawa, ta prawobrzeżna, zyskuje nowy kontekst. Staje się przedpolem Wschodu pisanego wielką literą, tego, który kończy się na brzegach Pacyfiku gdzieś w Chinach czy na Kamczatce. W sensie literackim są to fragmenty kapitalne, zdecydowanie najlepsze w całym tekście. Stasiuk podejmuje tu temat słabo obecny w polskiej literaturze. Opowiada o tym, skąd się wzięli dzisiejsi warszawiacy. Opisuje wizyty u rodziny na Podlasiu, bo to stamtąd do...