Między porno a miłością
Gaspar Noé | Reżyser „Love" mówi Barbarze Hollender o nowym filmie, o tym, jak szokować i wzruszać w kinie.
"Rzeczpospolita": Pamiętam pokaz pana filmu „Nieodwracalne" w Cannes. Połowa widzów wyszła przed końcem projekcji, druga została i była zachwycona. I tak chyba jest z pana filmami: jedni je kochają, inni nienawidzą.
Gaspar Noé: Przyzwyczaiłem się. „Love" też ma recenzje albo miażdżące, albo entuzjastyczne. Przestałem zwracać na to uwagę, choć muszę powiedzieć, że w przypadku tego filmu znacznie bardziej przychylna jest prasa kobieca.
Czym pan to tłumaczy?
Myślę, że to „kobiecy" film. Historia trójkąta. Miłości, która się rozpada. Chłopak myśli, że jest zwycięzcą, a jest przegranym. Zresztą postacie jego partnerek są bardziej złożone i skomplikowane. Kobiety były tym filmem wzruszone. A może i zaciekawione, bo sporo tu męskiej nagości. A najbardziej negatywne recenzje napisali krytycy po pięćdziesiątce czy jeszcze starsi. Ale jeszcze raz powtórzę: nie warto zwracać uwagi na opinie innych, trzeba robić swoje.
Powiedział pan: „Ze wszystkich moich filmów ten jest najbliżej tego, czego nauczyłem się o życiu".
„Love" to rzeczywiście mój najuczciwszy film. Nie ma nic z autobiografii, ale jest w nim...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta