![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Cóż artyście po tytule
Wróble ćwierkają, ludzie tweetują i zadają pytanie: o co chodzi z tymi doktoratami na Akademii Sztuk Pięknych? Po co tytuły artystom?
Otóż upomniała się o nie Wielka Unijna Biurokracja. Surowa to pani: sekuje wszystkich, którzy nie wykazują się stosownym papierem. Bo cóż po kreatywności bez naukowego certyfikatu? W ogóle – jak tworzyć bez naukowego tytułu?
Artysta powinien śpiewać jak ptak – przekonywali konserwatywni mistrzowie zachowawczych uczelni artystycznych. Znaczyło – tworzyć, to wyrażać siebie bez jakichkolwiek zewnętrznych nacisków. Nawet za cenę przymierania głodem i dziurawej peleryny.
Mit romantycznego „cygana" trwał jeszcze za socu. Artystyczna brać z pogardą patrzyła na „użytkowców", którzy odrabiali zadania. Pracusie j...ne, na pensjach od ósmej do...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
