Dom mordu

autor zdjęcia: Andrzej Krauze

źródło: Plus Minus

Kiedy w 1944 roku Bronisławę Richter zamknięto w szpitalu Meseritz-Obrawalde, skala zabójstw była już ogromna. Tylko w tym roku odnotowano tu aż 3811 zgonów ludzi, których w III Rzeszy uznano za niegodnych życia.

Aleksandra Radecka, Daria Różańska

Jedynie kraty w oknach na piętrze zdradzają, co to za miejsce. Strzelisty budynek z czerwonej cegły z zewnątrz przypomina dobrze utrzymany poniemiecki dworek. W środku pusto, tylko gdzieniegdzie widać puszki z farbą i worki po cemencie. Trwa remont. Właśnie tu za czasów III Rzeszy, w bloku VI szpitala Provinzial-Irrenanstalt Obrawalde bei Meseritz (Samodzielny Publiczny Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Międzyrzeczu), w miejscu zwanym pokojem śmierci, jednym zastrzykiem zabijano kobiety. Ich rzeczy układano w pomieszczeniu obok. Odnotuje to w swoim raporcie powołana w styczniu 1945 roku komisja. Przedstawiciele 16. Armii Lotniczej wojsk 1. Frontu Białoruskiego znajdą ponad 100 par butów, sukienki, swetry, spódnice. Żyjący świadkowie powiedzą, że wszystko należało do zamordowanych pacjentek.

Przez te same okna patrzyły oczy wystraszonych kobiet, których egzystencję uznano za „niewartą życia", być może były to także oczy Bronisławy Richter (z domu Dybner), znane ze zdjęć, które latami przechowywały jej córki: 80-letnia Christel i 78-letnia Inga.

Dzisiaj po tamtej zbrodni nie ma śladu. Pobielone ściany milczą. A szpital położony wśród lasów, nad rzeką Obrą, nie wygląda na miejsce egzekucji. Jedynie w niewielkim muzeum z fotografii zrobionych tuż po wyzwoleniu patrzą wychudzeni i wystraszeni...