Więcej państwa, więcej ryzyka

źródło: Rzeczpospolita

Koszty ratowania instytucji finansowych bywają wysokie dla gospodarek

Zwiększenie przy okazji repolonizacji banków udziału kapitału państwowego w sektorze może się odbić czkawką podatnikom.

maciej rudke

Polski rząd otwarcie mówi, że jego celem jest tzw. repolonizacja banków, czyli odkupienie ich udziałów przez firmy polskie, najlepiej należące do Skarbu Państwa. Jednak zwiększenie udziału państwa w sektorze bankowym jest sprzeczne z doświadczeniami z ostatniego dużego kryzysu z lat 2008–2009.

Owszem, zachodnie rządy wykładały dziesiątki miliardów dolarów i euro na dokapitalizowanie zagrożonych banków, ale potem (np. w USA) wychodziły z akcjonariatu. Dominuje tam teraz tendencja zmniejszania związków między dużymi bankami i rządami. Wszystko po to, by upadłość banków nie zagroziła wypłacalności całego państwa, jak stało się na Cyprze i w Irlandii, a w mniejszym stopniu w Hiszpanii i Portugalii.

Dwie strony medalu

Istotą regulacji wprowadzanych po kryzysie było stworzenie systemu, w którym rynek będzie w stanie bez angażowania państwa chronić właścicieli depozytów i ratować przeżywający problemy bank. Koszty ratowania ponoszą wtedy przede wszystkim akcjonariusze i obligatariusze. Wcześniej dominowało przekonanie, że bank, zwłaszcza duży, nie może upaść, bo państwo zawsze go wspomoże i weźmie na siebie ciężar jego długów. W razie zapowiadanej repolonizacji banków to polskie państwo jako największy akcjonariusz odpowiadałoby za ich ewentualne problemy.

– Nie ma żadnych racjonalnych...