Plany mogą wymusić procedurę zwolnień grupowych

Obowiązek konsultacji z art. 2 dyrektywy powstaje przed dokonaniem czynności prawnych, których skutkiem jest rozwiązanie stosunków pracy (przed dokonaniem wypowiedzeń). Musi to być decyzja skonkretyzowana, ale jeszcze w sferze 
zamiaru, a nie pewna we wszystkich szczegółach. Jest to decyzja gospodarcza (handlowa, finansowa), a nie skonkretyzowana decyzja o dokonywaniu czynności 
prawnych prowadzących do rozwiązywania stosunków pracy.

Tak uznał Sąd Najwyższy w postanowieniu z 14 października 2015 r. (III PZP 1/15), odmawiając wydania uchwały.

Powodowie zatrudnieni w szpitalu domagali się uznania za bezskuteczne wypowiedzeń warunków pracy i płacy. Pozwany pracodawca generował straty finansowe. Zamiast likwidacji szpitala, prowadzącej do kasacji ponad 100 miejsc pracy, zdecydował o jego przekształceniu w spółkę prawa handlowego. W konsekwencji wszystkim pracownikom zaproponowano dobrowolne obniżenie wynagrodzeń o 15 proc. Część załogi (ok. 20 proc.) wyraziła zgodę na okresową (roczną) obniżkę pensji i podpisała porozumienia zmieniające warunki płacowe. Pozostałym pracownikom pracodawca pisemnie wypowiedział warunki pracy i płacy, uzasadniając to „koniecznością przeprowadzenia restrukturyzacji kosztów osobowych w szpitalu, podyktowaną trudną sytuacją finansową pracodawcy". Przed dokonaniem wypowiedzeń zmieniających strona pozwana przeprowadziła w trybie art. 38 kodeksu pracy indywidualne konsultacje zamiaru tych wypowiedzeń wobec pracowników, którzy byli członkami zakładowej organizacji związkowej działającej w szpitalu. Szpital nie zakładał przeprowadzenia zwolnień grupowych i nie uruchomił procedury...