Być jak Henryk Sienkiewicz

autor zdjęcia: Jerzy Dudek

źródło: Fotorzepa

autor zdjęcia: bartłomiej trzeszkowski

źródło: Fotorzepa

Muralem przy Górczewskiej chcieliśmy pokazać naszej wspaniałej, pędzącej, nowoczesnej Warszawie, która chciałaby pomknąć już gdzieś dalej, że ewangeliczne przykazanie miłości jest istotą każdej wspólnoty – podkreśla Michał Łuczewski

Dzięki sztuce muralu możemy zastanowić się nad historią, w której wcale nie jesteśmy ani bohaterami, ani ofiarami, ani sprawcami - mówi Michał Łuczewski, socjolog.

Plus Minus: Kiedyś malowidła na budynkach kojarzyły się głównie z kulturą graffiti, buntem, hip hopem, nierzadko też wandalizmem. Dziś coraz częściej na ulicach polskich miast można spotkać murale patriotyczne. Jak pogodzić przekazywanie wartości patriotycznych ze sztuką muralu?

Patriotyzm w pewnym sensie też jest buntem rodzącym się oddolnie. Historycznie pierwsze murale patriotyczne kojarzą nam się z malowaniem na murach symboli Polski Walczącej w czasie II wojny światowej czy Solidarności Walczącej w latach stanu wojennego. Tego typu murale pojawiały się spontanicznie i często były dalekie od kanonów piękna. Można je porównać do architektury polskich kościołów powstających w burzliwych latach 80. Świątynie te wyglądały niejednokrotnie jak skocznie narciarskie. I nawet jeśli architekt miał inny projekt, to i tak ludzie robili swoje i wspólnie z proboszczem decydowali o ostatecznym kształcie kościoła. Oni przecież go budowali. Zawsze istnieje napięcie między sztuką akademicką, popartą certyfikatami uczelni artystycznych, a sztuką oddolną, buntowniczą, niską. To napięcie bierze się z pytania, do kogo należy sztuka: do twórców czy odbiorców?

Jednak dziś murale są już bardziej dopracowane, tworzą je zawodowi artyści.

Po części dzieje się tak dlatego, że coraz częściej są zamawiane przez instytucje publiczne. Przy czym w...