Potrzebuję rozmawiać

źródło: Stanisław Loba/TVP SA

Przemysław Stippa (na pierwszym planie) jako Hamlet w spektaklu Teatru Telewizji w reżyserii Michała Kotańskiego, wyemitowanym 28 października w TVP 1

Teatr to cudowne oszustwo, magia, opowieść o człowieku. A my go przepełniamy chaotycznymi bodźcami 
i bieżączką polityczno-społeczną. Jeśli nie będziemy w stanie się zatrzymać, opowiedzieć widzowi historii, poniesiemy klęskę 
– mówi Piotrowi Zarembie aktor Teatru Narodowego Przemysław Stippa.

Plus Minus: Hamlet zawsze był dla aktorów rolą życia. Pan zagrał księcia Danii w telewizyjnym spektaklu Michała Kotańskiego. Ma pan poczucie ukoronowania kariery?

To kolejny etap drogi, część procesu, który zaczął się przed laty. Nikt mi wtedy niczego nie obiecywał. Droga nie była usłana różami. Nie wszystko szło po mojej myśli. Ale pojawiali się na tej drodze odpowiedni ludzie i odpowiednie propozycje. Udawało mi się chyba uniknąć pomyłki, pustego strzału, pustej roli. Mam nadzieję, że widzowie tak odbiorą mojego Hamleta.

Jak już pan dostał tę rolę, co pan studiował? Role poprzedników, mądre teksty?

O rolach kolegów starałem się zapomnieć. Nie chciałem polemizować, grać Hamleta dla środowiska teatralnego. Moją determinantą jest chęć dotarcia do widza. Studiowałem głównie tekst, co nie jest takie oczywiste. Były też ciekawe lektury: „Hamlet mityczny", „Hamlet i Edyp", „Szekspir bez cenzury" – to w ramach poszerzania przestrzeni intelektualnej. Im dłużej przebywa się z Hamletem, tym większy odczuwa się jego głód, więc to nie koniec zadawania pytań i szukania odpowiedzi.

O czym jest „Hamlet"?

O impotencji życiowej, o samotności, o poczuciu wyobcowania, o niegotowości do życia, o nieprzystosowaniu, o wrażeniu, że się urodziło nie w tym czasie i nie w tym miejscu. Ciekawe, co...