Prawidłowa kwalifikacja bonu nie zawsze jest prosta

Kupon na towary i usługi objęte tą samą stawką VAT jest uznawany za bon jednego przeznaczenia. Ale nie musi to być regułą. Szczególnie, gdy może go zrealizować również zagraniczny podmiot, np. unijny przedsiębiorca lub turysta spoza UE. Michał Wykurz

Z początkiem 2019 r. weszły w życie nowe przepisy dotyczące opodatkowania bonów podatkiem od towarów i usług. Bon to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług. Definicja bonu wymaga, aby towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców były wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji. Bonami mogą więc być m.in. kupony oraz karty prezentowe i podarunkowe o określonej wartości.

W zależności od rodzaju vouchera

Konsekwencje nabycia i dalszego przekazania bonów uzależnione są od rodzaju wydawanego instrumentu. Dla potrzeb VAT obecnie wyróżnia się:

- bony jednego przeznaczenia (SPV)

W ich przypadku miejsce opodatkowania VAT oraz kwota VAT należnego są znane w momencie emisji bonu. Opodatkowaniu VAT podlega każdy transfer bonu jednego przeznaczenia (tj. emisja i każde kolejne przekazanie bonu). Przyjmuje się bowiem fikcję prawną, że transfer bonu SPV zrównany jest z docelową transakcją (dostawą towaru lub świadczeniem usługi). W momencie wymiany bonu na towar lub usługę sprzedawca nie rozlicza VAT w części sfinansowanej bonem. Możliwe jest też odliczenie VAT od zakupu bonu jednego przeznaczenia...