Nowej plagi już nie udźwigną

„Dlaczego teraz bardziej mielibyśmy się bać? Przecież w Jemenie można zginąć wszędzie. Pod gruzami własnego domu, meczetu czy szkoły. W orszaku weselnym czy w kondukcie pogrzebowym. Zabija głód, cholera czy malaria" – tak mówi dziś wiele osób w Jemenie. Dziś, czyli w obliczu pandemii koronawirusa i w przededniu szóstej rocznicy wybuchu wojny.

Oficjalnie w Jemenie koronawirusa SARS-CoV-2 nie ma. Trudno się dziwić, gdy w niespełna 30-milionowym kraju jest tylko 200 testów – w Sanie i Adenie, w dwóch największych miastach. Tam też trafi cały transport Światowej Organizacji Zdrowia, która dostarczyła właśnie znaczną partię środków ochrony osobistej, testów i najpotrzebniejszego sprzętu. W opuszczonej fabryce w Sanie ruszyła produkcja maseczek i rzeczywiście na ulicach stolicy widać noszących je ludzi. Wezwania do częstego mycia rąk, najlepiej w czystej bieżącej wodzie, raczej nie trafią na podatny grunt. W Jemenie o wodę zawsze było trudno. Jak mają tego przestrzegać wewnętrzni uchodźcy, których teraz w Jemenie może być ponad cztery miliony? Oni też nie posłuchają wezwań, aby zostać w domach.

Szkoły i granice zamknięto na dwa tygodnie. Rząd Jemenu oficjalnie uznawany przez ONZ zawiesił połączenia lotnicze na obszarze, który kontroluje. Są to lotniska w Mukalli, Sajun i Adenie. Stolica kraju Sana jest rękach rebeliantów Huthi (ruch Ansar Allah) od września 2014 r. Wielokrotnie bombardowane lotnisko w Sanie nie funkcjonuje praktycznie od 2015 r. Najpierw z powodu zniszczeń, potem z powodu saudyjskiej blokady granic.

Brzmi skomplikowanie? Bardzo. Jemeńska wojna jest wielowarstwowa i może być trudna do zrozumienia. Na miejscu jest wielu graczy, zaangażowane są też państwa ościenne. W największym uproszczeniu...