Dalsze dzieje rozwoju telewizji

źródło: Getty Images

Studio w amerykańskiej telewizji NBC, lata 30. XX wieku

Prawniczo-patentowe awantury sprawiły, że rozwój telewizji w USA przebiegał wolniej, niż wynikałoby to z pomysłowości wynalazców. Tymczasem w Europie bez przeszkód ze strony drapieżnego kapitału i uciążliwych prawników rodziła się inna linia rozwoju telewizji.

Poprzedni odcinek tego cyklu artykułów poświęconych historii odkryć i wynalazków miał tytuł: „Kto wymyślił telewizję?" („Rzecz o Historii", 24 kwietnia 2020 r.). Zainteresowanych czytelników namawiam, żeby przed czytaniem tego odcinka zajrzeli do tamtego sprzed dwóch tygodni (jest w internecie) i poznali rolę, jaką w rozwoju telewizji odegrała polityka.

Jak pisałem w poprzednim odcinku, w USA podwaliny pod nowoczesną telewizję kładł rosyjski emigrant Władimir Zworykin. Opatentował on koncepcję telewizji opartej na użyciu zarówno w nadajniku, jak i w odbiorniku lamp elektronowych. Swój wniosek patentowy zgłosił początkowo w 1923 roku, potem uzupełnił go w 1925 roku, a patent otrzymał dopiero w 1928 roku, co spowodowało, że za twórcę pierwszego systemu telewizyjnego uznawany jest Szkot John Baird. Ale dla analizujących historię techniki specjalistów nie ulega wątpliwości, że koncepcje Zworykina były wcześniejsze i technicznie doskonalsze.

W szczególności Władimir Zworykin był inicjatorem analizy obrazu za pomocą lampy katodowej nazwanej przez niego iconoscope (później tę ideę wykorzystywały przez wiele lat kamery telewizyjne wyposażone w lampy nazywane orthicon i vidicon), on także wymyślił lampę pozwalającą na elektroniczne odtwarzanie obrazu w odbiorniku. Lampy tej, nazwanej (właśnie przez Zworykina!) kineskopem, przez ponad pół wieku...