Majstrowanie, które stygmatyzuje

Prezydencki projekt zmiany konstytucji ws. wykluczenia adopcji dzieci przez pary jednopłciowe zbudowano na całkowicie fałszywych podstawach i przesłaniu.

Prawo to z natury rzeczy konserwatywny, subtelny instrument społecznego sterowania. Jest wyrazem kompromisu, opartego na rekonstrukcji tego, co społecznie cenne. Chroni wartości, jednak samoistnie ich nie tworzy. Opiera się na społecznej akceptacji. Prawo nie jest narzędziem realizacji rewolucyjnych celów, radykalnych i nagłych zmian systemu wartości. Utrzymuje delikatną sieć społecznych interakcji w cywilizowanych granicach, chroniąc strukturę społeczną przed anarchią. Ten, kto używa prawa do realizacji politycznych lub rewolucyjnych celów, przestaje być prawnikiem. Staje się ludowym trybunem lub rewolucjonistą. Używając prawa jako politycznego narzędzia, godzi bowiem w jego najgłębsze podstawy, negując jego cywilizacyjny sens.

Prawo można i powinno się zmieniać wtedy, gdy przestaje właściwie regulować stosunki społeczne. Gdy jest tak złe, anachroniczne czy nieprecyzyjne, że powoduje więcej szkody niż pożytku. Jeszcze poważniejsze rygory związane są z konstytucją jako fundamentem ustroju i aksjologii, na której posadowiony jest cały system prawny. Konstytucję powinno się zmieniać...