Rozstanie po angielsku

źródło: AFP

JĘDRZEJ BIELECKI Brexit otwiera nowy rozdział w wielowiekowej rywalizacji Zjednoczonego Królestwa i Francji. Czy górę weźmie liberalny model brytyjski? Czy jednak Unia Europejska, dziecko francuskiego etatyzmu, zdoła zepchnąć na margines dumną Brytanię?

Dziewięć godzin – tyle w minionym tygodniu czekały średnio karetki przed szpitalami w Londynie, zanim mogły przekazać lekarzom pacjentów. A i tak ci, co znajdowali się w środku, mogli uważać się za szczęściarzy, bo w znacznie większej opresji byli chorzy, po których ambulans w ogóle nie przyjechał. Trzecia fala pandemii sparaliżowała brytyjską służbę zdrowia (NHS) po części z powodu pojawienia się nowej, bardziej zaraźliwej mutacji wirusa, a po części dlatego, że zmęczeni trwającą od roku walką z Covidem Brytyjczycy z coraz większym lekceważeniem podchodzą do reguł lockdownu. Skutek: od początku stycznia 2021 r. liczba Wyspiarzy, którzy złapali wirusa, poszybowała do 60 tys. dziennie, a królestwo wedle oficjalnych, z pewnością niedoszacowanych, liczb zbliża się do wyniku 100 tys. śmiertelnych ofiar przybyłej z Wuhanu pandemii.

Udany test

Ale to nie jest pełen obraz starcia Wielkiej Brytanii z pandemią. 11 stycznia sekretarz ds. zdrowia Matt Hancock ogłosił, że tempo szczepień na Covid-19 przyspiesza do dwóch milionów tygodniowo, w połowie lutego obejmą one wszystkich, którzy mają powyżej 70. roku życia lub cierpią na przewlekłe choroby (łącznie 14 mln osób). Szczepieniami mają też na tym etapie zostać objęci nauczyciele. Wówczas, uważa główny lekarz kraju Chris Whitty, NHS nie tylko przezwycięży „największy kryzys za ludzkiej...