Czułość i emancypacja

źródło: EAST NEWS

„Kobiety wnoszą swój wkład do Kościoła na swój własny sposób, kontynuując siłę i czułość Maryi, Matki” – pisał papież Franciszek. Trudno nie zadać pytania, czy owa „czułość Maryi” nie jest jakoś związana z posługą diakońską (na zdjęciu audiencja generalna w Watykanie, 2017 r.)

Decyzja Franciszka o dopuszczeniu pań do posługi lektoratu i akolitatu nie jest rewolucją. To jednak kolejny krok na drodze do zwiększenia roli kobiet w Kościele. Ciąg dalszy prawdopodobnie nastąpi.

Świeccy, posiadający wiek i przymioty ustalone zarządzeniem Konferencji Episkopatu, mogą być na stałe przyjęci, przepisanym obrzędem liturgicznym, do posługi lektora i akolity" – to nowe brzmienie fragmentu 230. kanonu kodeksu prawa kanonicznego. O jego zmianie papież Franciszek poinformował 11 stycznia tego roku w dokumencie zwanym motu proprio, zatytułowanym „Spiritus Domini".

Do tej pory kanon 230. do posługi akolity i lektora dopuszczał jedynie mężczyzn. Teraz – gdy decyzja papieża zostanie już zaakceptowana przez krajowe episkopaty i przygotowane zostaną normy określające ów „wiek i przymioty" – akolitami i lektorami będą być mogły również kobiety. Jako akolitki będą nieść krzyż w czasie procesji, podawać księgi liturgiczne, pomagać w przygotowywaniu darów, przygotowywać ołtarz w czasie liturgii, asystować przy okadzaniu darów i wreszcie rozdzielać Komunię Świętą i porządkować naczynia liturgiczne. Lektorki mogą jeszcze mniej, a mianowicie czytają Słowo Boże w czasie liturgii.

W obie te posługi jest się wprowadzanym za pośrednictwem specjalnego obrzędu, który w przeszłości określany był jako „niższe święcenia kapłańskie", obecnie jednak uznawany jest jedynie za tzw. posługę liturgiczną. Ani wcześniej, ani teraz posługa ta nie wiązała się doktrynalnie...