Moloch techniki nas przerasta

Człowiek nie jest już siłą sprawczą postępu – nie jest więc jego celem. To postęp jest celem postępu, technika – celem techniki. Człowiek staje w rzędzie środków, którymi technika rozporządza. Jej grzech pierworodny polega na tym, że nie zawiera w sobie żadnej wiedzy o tym, jak należy z niej korzystać.

Czas i przestrzeń tworzące jedno continuum, mogące się w określonych warunkach zakrzywiać. Cząstki elementarne o odwróconej entropii, przemieszczające się pod prąd zjawisk makroskopowego świata – od przyszłości ku przeszłości. Antymateria, czyli układ cząstek elementarnych o przeciwnym względem „normalnych" cząsteczek znaku ładunku elektrycznego oraz wszystkich addytywnych liczb kwantowych. Czarne dziury, a więc obszary czasoprzestrzeni o tak wielkiej sile grawitacji, że wydostać się z nich nie może nawet światło. Oto niektóre z ustaleń nowoczesnej nauki na temat otaczającego nas świata. Łączy je ze sobą to, że stoją w sprzeczności ze wszystkim, o czym informują nas zmysły i na co wskazuje zdrowy rozsądek.

Nauka miała wyposażyć ludzi w rzetelną wiedzę na temat świata, ujawnić rządzące nim prawa. Z obietnicy tej wywiązuje się w co najmniej dwuznaczny sposób. Nasza wiedza faktycznie przyrasta, i to w zawrotnym tempie. Ustalenia poszczególnych dziedzin pozostają jednak zrozumiałe jedynie dla wąskiej grupy specjalistów z danego obszaru. Dla całej reszty coraz częściej sprowadzają się do niezrozumiałego szumu i w ich racjonalność można jedynie wierzyć. Oto paradoks oświeconego społeczeństwa: nawet jeżeli jestem posiadającym rzetelną wiedzę ekspertem, kiedy tylko wykraczam poza niewielkie terytorium mojej specjalizacji, z człowieka wiedzy przemieniam się zaraz w człowieka wiary....