Prawdziwa opowieść o małej ojczyźnie

autor zdjęcia: Marcin Kwiatkowski

źródło: Tykocińska Akademia Kresów

Tykocińska Akademia Kresów 2021. Spotkanie z reżyserem Januszem Majewskim (w środku) i aktorką Anną Dymną (z prawej). Prowadzi Łukasz

Rozpięte między wnikliwą wrażliwością Wajdy a kpiarstwem, choć także empatią, Majewskiego polskie kino było obecne wszędzie tam, gdzie być powinno. Jestem z niego dumny. Podsumowałem to sobie w Tykocinie.

Miasteczko Tykocin na Podlasiu, na zachód od Białegostoku, jest klejnocikiem. Co drugi dom tu to zabytek. Widok Rynku z pomnikiem hetmana Stefana Czarnieckiego, zbudowanym w XVIII wieku przez Branickich, i z bazyliką Trójcy Świętej, zamykającą perspektywę, wygląda jak na pocztówce. Bryła barokowego kościoła wydaje się skądinąd znajoma.

Tak, znamy ją z kolejnych filmów Jacka Bromskiego: „U Pana Boga ..." („za piecem, „w ogródku", „za miedzą"). Tykocin udaje tam podlaski Królowy Most, choć zdjęcia kręcone były też w kilku innych miejscowościach. We wrześniu Bromski zaczyna prace nad kolejną, czwartą częścią.

W odrodzonym kinie Hetman

To daje mieszkańcom od ponad 20 lat dodatkowe otrzaskanie się ze światem filmu. A zarazem Tykocin jest mały, to ledwie 2 tysiące mieszkańców. Jakaś część na obrzeżach wciąż żyje z rolnictwa, inna grupa jeździ do pracy w pobliskim Białymstoku, mamy tam też wielką pralnię obsługującą szpitale całego regionu. Dopiero w roku 1993 zdewastowany podczas wojen Tykocin odzyskał prawa miejskie. Dziś sporo tu turystów. Poza zabytkami szukają miejsc upamiętniających Bociana, policjanta Cielęckiego, Struzikową, komendanta Henryka, proboszcza Antoniego i innych bohaterów Bromskiego.

Ci, którzy pamiętają Tykocin sprzed kilkudziesięciu lat, nie mogą się nadziwić. Odnowione miasteczko...