Całe życie ćwiczyłem poszerzanie wyobraźni

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Muzeum Narodowe Kraków

Od połowy października rzeźbę „K-dron. Między niebem a ziemią” można oglądać w krakowskim Muzeum Narodowym

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Mam marzenie, by napisać książkę, którą mógłbym zadedykować 20-letniemu sobie, który nie mógł jej znaleźć, kiedy najbardziej tego potrzebował – mówi Bogusławowi Chrabocie artysta w swe 70. urodziny

"Rzeczpospolita": Czym jest rysunek i czym różni się od dźwięku, czym od słowa?

Każdy tekst – pisany (słowo) czy czytany (dźwięk) – toczy się w czasie. Jest jakby linią prostopadłą do kartki. Jeżeli ją ścisnąć, to rozleje się na kartkę i zamieni w obraz. Przy dobrym zrozumieniu wart nawet tysiąc słów. Generalnie rysunek jest najszybszym środkiem do wyrażenia myśli.

Kiedy zacząłeś rysować? W jakim stopniu byłeś świadomy, że rysowanie to nie tylko igraszka, zabawa, rozrywka, ale też ekspresja twórcza i wkład w pojmowanie świata? Albo kiedy zyskałeś tego świadomość?

Rysowałem zawsze. W liceum plastycznym i na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej rysunek był obowiązkowy. Ale powagi i znaczenia w moim życiu nabrał, kiedy postanowiłem ćwiczyć wyobraźnię. Miałem więcej myśli niż czasu i dlatego rysunek był jedynym środkiem, który pozwalał notować przemijające, uświadamiać istniejące i w jakimś sensie przeczuwać nierozpoznane. Stał się narzędziem pojmowania świata. Mówiłem wtedy o sobie, że jestem artystą szkicu.

Rysowałeś w dzieciństwie?

Tak. Zarysowywałem każdy wolny skrawek papieru. We wsi Zalesie, gdzie się urodziłem, był zwyczaj, że na pierwsze urodziny przed dzieckiem układano różne przedmioty: młotek, książeczkę do nabożeństwa, piłkę, wódkę, pieniądze, ziemię itp. Ponoć...